قایق پرنده وسیله‌ای است که توانایی نشست و برخاست روی آب را داشته و افزون بر آن قادر است با استفاده از بدنه‌ی خود روی آب شناور بماند. به عبارت دیگر توانایی نشست و برخاست این پرنده روی آب با استفاده از شکل خاص بدنه‌ی آن محقق می‌شود.

علاوه بر این، در دو دهه‌ی اخیر تلاش‌هایی شده تا از یکنواخت بودن سطح آب استفاده شده و با پرواز دادن هواپیماها در نزدیکی سطح آب، کارایی آیرودینامیکی هواپیما برای انجام ماموریت‌های ویژه افزایش داده شود. بدین ترتیب که کارایی آیرودینامیکی هواپیما با پرواز در مجاورت سطح آب و برخورداری از «اثر زمین» افزایش یافته و متعاقبا این امر موجب افزایش مداومت پروازی هواپیما گردد.

 قایق‌های پرنده‌ای که بدین ترتیب طراحی می‌شوند می‌توانند از جمله در ماموریت‌های گشت‌زنی دریایی مورد استفاده قرار گیرند.

 تاریخچه‌ی این هواپیماها به نیمه‌ی نخست قرن بیستم باز می‌گردد. در آن دوران به دلیل نبود باندهای  پهن و بلند، آب گزینه مناسبی برای فرود هواپیما به ویژه برای انواع سنگین ‌ر هواپیماها به شمار می‌رفت و همین امر انگیزه‌ای برای توسعه‌ی هواپیماهای آب‌نشین بسیاری شد. در جنگ جهانی دوم نیز این دسته از هواپیماها به دلیل نقش موثرشان در لجستیک و پشتیبانی و نیز نجات خلبانانی که هواپیمایشان سقوط کرده بود، مورد توجه قرار گرفتند.

اما امروزه این هواپیماها به دلیل توانایی‌شان در انجام ماموریتهایی مانند مبارزه با حریق و حمل و نقل هوایی در مناطق جزیره‌ای اهمیت خود را حفظ کرده‌اند.

منبع:

نوشته: فهیمه مشایخی، وبگاه انجمن علمی دانشکده هوافضا دانشگاه امیرکبیر (www.saad.ir)