تاریخچه قلم فضایی

قلم فضایی در واقع خودکاری است که توسط «Paul C» اختراع شده است. به طوری که این خودکار قابلیت نوشتن در هر زاویه‌ای حتی در زیر آب و تحت تأثیر نیروی گرانش زمین هم دارد. این قلم همچنین به عنوان «Zero Gravity Pen» و «Fisher Space Pen» شناخته شده است و توسط شرکت «Fisher Space Pen» به فروش می‌رسد.

«Paul C» در طی جنگ جهانی دوم در یک کارخانه هواپیمایی مشغول به کار بود. پس از آن، شروع به کار در یک کارخانه قلم‌سازی کرد و خود را به عنوان یک نوآور و مخترع معرفی کرد. زمانی که ایده طراحی این قلم شکل گرفت، در همان زمان طراحی آن هم صورت گرفت، اما به فضا فرستاده نشد.

اساس و پایه طراحی این قلم به صورتی بود که جوهر قلم نشت نکند و بالاخره بعد از چند سال تجربه و با سرمایه‌گذاری یک میلیون دلار، نخستین قلم ضد گرانشی به نام «AG7» ساخت و در سال 1966 به ثبت رساند.

این قلم به گونه‌ای طراحی شده است که جوهر در معرض هوا قرار نگیرد ولی تحت فشار زیاد قرار بگیرد. همچنین توانایی کار کردن در دمای منفی 35 درجه و مثبت 120 درجه را دارا می‌باشد. این خودکار از تنگستن ساخته شده و این دقیقا همان چیزی است که نشت نمی‌کند.

در قسمت مخزن، گاز توسط شناور از جوهر جدا شده است. این کار مانع از مخلوط شدن گاز و جوهر و نهایتا ایجاد حباب می‌شود. جوهر استفاده شده از این قلم بسیار نادر و کمیاب است. این جوهر «thixotropic» است و زمانی که آن را تکان نمی‌دهید بسیار غلیظ است، اما زمانی که قلم را تکان می‌دهید جوهر به صورت مایع در می‌آید. گاز مورد استفاده در قلم، نیتروژن می‌باشد. در همان زمان بود که ناسا اعلام کرد که به دنبال قلمی است که قابلیت استفاده در فضا را داشته باشد.

مشکل مدادهای قدیمی این بود که زمانی که می‌شکستند، نوک آن‌ها می‌پریدند و از آنجایی که نوک بسیار تیزی داشتند، مشکلات خطرآفرینی ایجاد می کردند. فیشر قلم خود را به ناسا عرضه کرد و پس از دو سال آزمایش، 400 قلم به فروش رساند.

دو قلم فضایی تاکنون ساخته شده است. یک مدل آن که همان مدل AG7 است دارای اندازه‌ای بسیار بلند و نازک و دارای مکانیزمی کاملا استاندارد است و مدل دیگری به نام Bullet pen است و دارای اندازه‌ای کوتا‌ه‌تر نسبت به مدل قبلی است.

شرکت فیشر در طول زمان رشد یافت و در سال 1976 آنها به ساختمان بزرگتری در شهر بولدر، نوادا از کالیفرنیا نقل مکان کردند.

کاربرد در برنامه‌های فضایی آمریکا و روسیه

بنا بر داستانی عامیانه، ناسا که با مشکل ننوشتن خودکارها در شرایط بی‌وزنی روبرو شده بود هزینه‌ی گزافی را صرف تحقیق و تولید خودکاری نمود که بتواند در فضا نیز بنویسد که نتیجه‌ی آن تولید قلم فضایی فیشر بود. اما اتحاد جماهیر شوروی در مقابل راه ساده‌تر و ارزانتر را که استفاده از مداد به جای خودکار بود را برگزید. اما این داستان واقعیت ندارد زیرا قلم فضایی فیشر مستقل از ناسا و با بودجه‌ی شخصی تولید گردید و تنها پس از تکمیل به ناسا (و سپس به شوروی) فروخته شد.

فضانوردان روسی از مداد و مدادهای روغنی و لوح‌های پلاستیکی برای نوشتن استفاده می‌کردند تا آنکه آنان نیز در ۱۹۶۹ به استفاده از قلم فضایی روی آورده و ۱۰۰ عدد از آن را برای مأموریت‌های بعدی خریداری نمودند. ناسا نیز پیشتر در برنامه‌های فضاییش از مداد استفاده می‌نمود اما به‌دلیل خطرات قابل توجه مربوط به امکان آتش‌گرفتن نوک‌های شکسته‌ی مداد و گرد گرافیت در جاذبهٔ صفر به دلیل طبیعت چوبی آنها نیاز به راه‌حلی برای این موضوع حس می‌شد. ناسا هیچ‌گاه با پل فیشر برای تولید قلم فضایی وارد مذاکره نشد و فیشر نیز ار هیچ بودجهٔ دولتی برای توسعه‌ی محصولش استفاده نکرد. او خودکارش را به‌طور مستقل ساخت و سپس از ناسا خواست تا آن را آزمایش نماید. پس از معرفی قلم فضایی، آژانس‌های فضایی هر دو کشور ایالات متحدهٔ آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی (بعدتر روسیه) آنرا مورد استفاده قرار دادند.

منبع 1 و 2 و 3 و 4