به نظر می رسد هند و چین به عنوان قدرتهای اقتصادی نوظهور جهان در یک هدف ویژه فرازمینی اشتراک نظر داشته باشند: تلاش برای رسیدن به مریخ.

گرچه عمر فعالیت‌های فضایی این دو کشور به بیش از چند دهه نمی رسد اما با پیشرفتهای خیره کننده ای که در عرصه فضا داشته اند گوی سبقت را به طرز خلاقانه ای از سایر رقبا ربوده و برای اینکه دور تازه مریخ گشایی های بشر را به نام خود بزنند رقابت شانه به شانه ای را به پیش می برند.

کمتر از دو ماه پیش بود که ردپای کاوشگری به جز آنچه که آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) ساخته و روانه مریخ کرده سر از سیاره سرخ و اطراف آن درآورد. دانشمندان هندی طی ماموریتی تاریخی موفق شدند مدارگرد "مانگالیان" را به مدار مریخ برسانند تا نام خود را به عنوان نخستین کشور آسیایی در مسابقه رسیدن به مریخ به ثبت برسانند. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر آشکار می شود که متوجه می شویم هند پس از ناسا، آژانس فضایی اروپا (اسا) و روسیه، چهارمین قدرت فضایی جهان است که موفق به انجام این مأموریت مهم شده است.

اما موضوع مهم این است که در آسیا همواره رقابت تنگاتنگی میان هند و قدرت نوظهور فضایی دیگری به نام "چین" در عرصه فضا وجود داشته است. طی یک دهه اخیر کمتر پیش آمده که فاصله زمان قابل توجهی میان پرتاب کاوشگر یا ماهواره از سوی دو کشور به فضا وجود داشته باشد.

مصداق بارز این رقابت را می توان لابلای خبرهای چند روز اخیر نیز مشاهده کرد. پس از موفقیت تاریخی هند در رساندن مدارگرد مانگالیان به مدار سیاره سرخ، چین اعلام کرد که تا سال 2020 به جای ارسال مدارگرد، مریخ نوردی را راهی این سیاره می کند تا در کنار مریخ نوردهای شناخته شده "روح" و "فرصت"، مهمان منحصربفرد این سیاره باشد.

چین اعلام کرده که تا سال 2020 برنامه کلی و جزئیات این مأموریت نهایی می شود و احتمالا اگر همه چیز طبق برنامه های از پیش تعیین شده عملیاتی شود آنگاه شاهد جمع آوری نمونه هایی از خاک مریخ و ارسال آنها به زمین تا سال 2030 خواهیم بود.

نکته جالب توجه اینجاست که جزئیات دقیقی درباره مدل اولیه این مریخ نورد منتشر شده است. دانشمندان چینی مدلی را از مریخ نورد نهایی مورد نظرشان ارایه کرده اند که نزدیک به 180 کیلوگرم وزن دارد که از این حیث به جثه و وزن دو مریخ نورد ناسا نزدیکی زیادی دارد.

به نظر می رسد چین در این مأموریت موفق خواهد شد چون حدود یک سال پیش بود که ماهنورد این کشور موسوم به Jade Rabbit که تحت عنوان "یوتو" معروف شده است فرود موفقیت آمیزی بر روی ماه داشت. از زمان پایان مأموریتهای آپولو این نخستین بار بود که ردپای سازه ای از بشر زمینی در ماه دیده می شد. اما این پایان ماجراهای شگفت انگیز چین در فضا نیست. دانشمندان این کشور اخیرا مدارگرد آزمایشی موسوم به "چانگه 4" را در مدار ماه قرار داده اند تا نشان دهند تمرینات لازم برای رسیدن به مریخ را به خوبی پشت سر می گذارند.

اما هر چه باشد هندی ها در بسیاری از عرصه ها "سرسخت" هستند از جمله فضا. آنها که هنوز جشنهای چند روزه مأموریت موفقیت آمیز و غرورآفرین کشورشان در رسیدن مدارگرد مانگالیان به مریخ را فراموش نکرده اند با انتشار خبر پرتاب مدارگرد دیگری به سوی این سیاره تا سال 2020 باز هم خبرساز شده اند.

نکته جالب اینجاست که رقابت هند و چین برای رسیدن به مریخ و ماه دقیقا همزمان با یکدیگر به پیش می رود. دانشمندان ارشد سازمان فضایی هند اعلام کرده اند که در خلال تلاش برای رسیدن دوباره به مدار مریخ تلاش می کنند ماه نشین "چانداریان 2" را با هدف جمع آوری نمونه هایی از خاک سطح ماه راهی قمر زمین کنند.

نگاهی به این رقابت دیدنی گویای یک نکته روشن است: نزدیک به 45 سال از آغاز جدی برنامه فضایی هند می گذرد حال آنکه شروع برنامه فضایی چین نیز کمی بیشتر یعنی به 65 سال پیش باز می گردد اما این دو کشور و به ویژه هند به عنوان نمایندگان پیشروی آسیا در برنامه بلندمدت رسیدن به مریخ به چنان سطحی از پیشرفت در این عرصه دست یافته اند که پیش بینی می شود در رقابت نفسگیر رسیدن انسان به مریخ، کار را برای ناسا و اسا بسیار دشوار کنند.

منبع: سیناپرس