ارتش آمریکا موفق به ساخت نوعی پوشش پیشرفته شده که می‌تواند به زودی پهپادها و دیگر جنگ‌افزارها را هم از دید رادار و هم از دید انسان محو کند.

به گزارش آنا، داستان «مرد نامرئی» نزدیک به 100 سال یا بیشتر قدمت دارد. قدمت بیشتر آن به خاطر افسانه‌هایی است که بشر درباره انسان‌هایی که می‌توانند نامرئی باشند یا موجودات نادیدنی تعریف کرده ایجاد شده است.

حال در هزاره بیست و یکم هم هنوز بشر به دنبال راهی است که از دیده شدن پرهیز کند و بتواند مخفیانه اهداف خود را به دست بیاورد. این موضوع را تقریبا در هر فیلم علمی‌تخیلی می‌توان یافت و شوق نامرئی شدن هنوز هم بدون دستیابی باقی ‌مانده است.

حال پژوهشگران دانشگاه سن‌دیگو موفق شده‌اند نوعی پوشش تفلون را که قبلا در سال 2006 ساخته شده بود ارتقا دهند و به نتایج جالبی دست پیدا کنند.

براساس آنچه تیم تحقیقاتی این دانشگاه در مجله «پیشرفت در دانش الکترومغناطیس» منتشر کرده است، آنها توانسته‌اند نوعی پوشش تفلون تازه بسازند که حاصل ترکیب تفلون پیشرفته و نوعی سرامیک است و می‌تواند امواج الکترومغناطیسی رادار یا حتی نور را از خود منحرف کند و در واقع از دید مرئی انسان و رادار خارج شود.

اگرچه پهپادهای قاتل ارتش آمریکا اکنون هم به سختی قابل هدف‌گیری هستند، این تکنولوژی تازه می‌تواند گام بلندی برای حفاظت از آنها باشد و پرنده‌های بدون سرنشین را به اهدافی غیرممکن تبدیل کند؛ چراکه برای هدف قرار دادن ابتدا باید سوژه‌ای وجود داشته باشد و اگر سوژه نامرئی شود دیگر چیزی برای شلیک وجود ندارد.

نحوه عملکرد این تفلون به این شکل است که امواج الکترومغناطیسی رسیده را شبیه‌سازی می‌کند و بازتاب می‌‌دهد و به ‌این وسیله بدون تغییر آنها را به منبع اصلی باز می‌گرداند.

مزیت اصلی این ماده نسبت به انواع قبلی این است که تفلون‌های پیشین برای اینکه در مقابل یک موج الکترومغناطیسی نامرئی شوند باید 10 برابر طول موج آن ضخامت داشته باشند.

به‌عنوان مثال اگر طول موج راداری 3 سانتی‌متر باشد، با تفلون‌های قدیمی باید لایه‌ای به ضخامت 30 سانتی‌متر (یعنی بیشتر از ضخامت خود سوژه) روی آن قرار گیرد تا بتواند رادار را کور کند اما با تفلون تازه، ضخامت پوشش مورد نیاز تنها یک‌دهم طول موج یعنی 3 میلی‌متر خواهد بود.

با چنین دستاوردی می‌توان امیدوار بود که در سال‌های آینده حتی شنل نامرئی‌کننده و لباس‌های نامرئی‌کننده نیز به بازار عرضه شوند.

مشکل اساسی که در حال حاضر سر راه عملیاتی شدن این تکنولوژی وجود دارد این است که با هر ضخامتی تنها یک طول موج مشخص را کور می‌کند و این کار را در زاویه تابش 45 درجه (به اضافه یا منهای 6 درجه) انجام می‌دهد. محققان دانشگاه سن‌دیگو امیدوارند بتوانند به‌زودی این نقص‌ها را نیز برطرف کنند تا پوشش نامرئی خود را عملیاتی کنند.

مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا/آنا