پس از سالها تحقیق، توسعه و آزمایش، ناسا تقریبا آماده پرتاب کاوشگر ماهواره‌ای "TESS" با کمک اسپیس‌ایکس است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، اخترزیست‌شناسی (Astrobiology) که شاخه‌ای جذاب از علوم فضایی است و با تدوین نظریه‌ها و انجام تحقیقات صرفا مربوط به زندگی فرازمینی است، با اعلام اخیر پروژه بلندپروازانه رصد ماهواره‌ای 2 ساله، حمایت بزرگی از ناسا دریافت کرده است.

این ماهواره موسوم به "تِس" (Transiting Exoplanet Survey Satellite) در حال حاضر در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا قرار دارد و هدف آن کشف و جمع آوری اطلاعات در مورد هزاران سیاره فراخورشیدی جدید با امید به حیات است.

ناسا اعلام کرد که تعداد این گونه سیاره‌های تایید شده 3705 سیاره است که پیش‌بینی می‌شود 4496 سیاره از این نوع موجود باشد. این اعداد نشان‌دهنده گستره کار مورد انتظار برای "TESS" است.

مرکز فضایی "ناسا گودارد" اولین اطلاعات مربوط به این ماموریت را در سال 2014 منتشر کرد، اما اخیرا پس از یک دور موفق از آزمایش‌ها و یکپارچه‌سازی که هنوز در حال انجام است، تاریخ پرتاب تعیین شده است.

ناسا و اسپیس‌ایکس، "TESS" را زودتر از 16 آوریل 2018 پرتاب نخواهند کرد. اسپیس‌ایکس برای آمادگی سخت‌افزاری و نیازهای ماموریت سرویس ناسا وقت بیشتر درخواست کرده است.

فضاپیمای "TESS" در روز 12 فوریه در مرکز فضایی کندی در فلوریدا برای پردازش بارگیری وارد شده است.

"TESS" بر روی یک موشک "فالکون9" از ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال پرتاب خواهد شد.

"راینهارت" یکی از دانشمندان پروژه می‌گوید: برای من مهم‌ترین چیز در مورد هر ماموریت جدید چیزی است که انتظار آن نمی‌رود. من واقعا امیدوارم که در جایی در تصاویر این ماهواره ما یک چیز عجیب و غریب پیدا کنیم، چیزی که نتوانیم توضیح دهیم چیست و واقعا به آنچه که می‌بینیم سخت فکر کنیم. من فکر می‌کنم ما چنین چیزی را خواهیم دید، اما هیچ نظری ندارم که چه خواهد بود.

اواسط این ماه (آوریل) به عنوان تاریخ پرتاب انتخاب شده بود زیرا به عنوان یک زمان پرتاب، بهینه بود. مدار عملیاتی اطراف زمین در این دوره در نزدیک‌ترین فاصله خود یعنی 108 هزار و 308 کیلومتر می‌رسد.

از دیدگاه عملی، این فاصله زیاد، ماهواره را پایدار می‌کند و اساسا نیاز به هدایت‌کننده‌ها را که معمولا برای هدایت ماهواره‌ها طراحی شده‌اند، از بین می‌برد.

با تکمیل و راه‌اندازی "TESS"، این ماهواره به عنوان نوعی دوربین نظارت از دور فرازمینی عمل می‌کند و هر 13.7 روز سفر خود را دور زمین انجام می‌دهد و هر بار 10 ساعت، زمانی که در فاصله‌ای نزدیک با سیاره ما قرار می‌گیرد، برای انتقال اطلاعات جمع آوری شده از مشاهده قبلی می‌ایستد.

یکی از تفاوت‌های اصلی ماموریت "TESS" این است که منطقه‌ای را هدف قرار می‌دهد که از 300 سال نوری از زمین تجاوز نکند.

با در نظر گرفتن فراوانی تعداد سیارات فراخورشیدی که در انتظار برای کشف شدن هستند، دانشمندان انتخاب‌های بیشتری دارند و می‌توانند در طول برنامه ماموریت 2 ساله "TESS"، گزیده‌تر کار کنند و تصمیم بگیرند تمرکز خود را به کدام از آنها اختصاص دهند.

برای مقایسه، ماموریت ماهواره‌ای "کپلر" که بخشی از ماموریت‌های ناسا بود، از سال گذشته مسئول کشف چندین سیاره در فاصله 4900 سال نوری از زمین است که به دور دو خورشید می‌چرخند.

به عبارت دیگر، همانگونه که محدوده اکتشاف تعدیل شده است، موفقیت نیز تا حدودی تضمین شده است. به این معنی که به احتمال زیاد تمرکز دانشمندان در ماموریت "TESS" برای مستندسازی و طبقه‌بندی کردن و نه فقط کشف کردن سیاره‌های فراخورشیدی خارج از منظومه شمسی به کار گرفته می‌شود.

به گفته "رینهارت" : در "TESS" ما می‌توانیم پیگیری‌ها را در مورد همه سیارات فراخورشیدی کشف شده انجام دهیم، اما باید گزیده و مفید عمل کرد. این فقط موضوع اولویت‌هاست، نه توانایی‌ها.