پهپاد (پرنده ی هدایت پذیر از دور) یا هواپیمای بدون سرنشین. به اشیاء پرنده هدایت‌پذیر از راه دور ( UAV : Unmanned Aerial Vehicle ) گفته می‌شود. هواپیماهای بدون سرنشین در ایران به «پهپاد» شهرت دارند که از حروف اول « پرنده هدایت پذیر از راه دور» گرفته شده‌است.
کنترل پهپاد بدون استفاده از انسان در درون آن انجام می‌شود. اگر چه انسان می‌تواند به عنوان محموله در آن باشد. این وسیله پرنده از نیروهای ایرودینامیکی برای پرواز در مسیر دلخواه استفاده می‌کند. پهپادها یا بوسیله کنترل از راه دور یا با برنامه‌های پیش پروازی ریخته شده از قبل یا با سامانه‌های خودکار دینامیک هدایت می‌شوند.
پهپادها در حال حاضر در برنامه‌های نظامی که شامل جاسوسی و حمله می‌شود فعالیت می‌کنند. این هواپیماها همچنین در برنامه‌های غیر نظامی مانند خاموش کردن آتش سوزی‌ها یا جایی که پرواز برای خلبان خطر دارد یا کنترل پلیس در ناآرامی‌ها و صحنه‌های جرم یا شناسایی بیشتر حوادث غیرمترقبه طبیعی استفاده می‌شوند.
پهپادها اکنون و در آینده به طور وسیع در زمینه‌های مخابرات و ناوبری جهانی و تحقیقات هواشناسی و جغرافیایی و جاسوسی به کار گرفته خواهند شد. فناوری پهپادها از لحاظ فناوری در چهار زمینه مورد بررسی قرار می‌گیرند. پلت فرم، محموله، مخابرات و ارتباطات، تجزیه و تحلیل اطلاعات. بدنه یک پهپاد باید به طوری طراحی گردد که بتواند سامانه‌های ارتباطی و یا جنگ‌افزارها و یا اشخاص و بارها و کلیه لوازم مرتبط با ماموریت محوله‌اش را در خود جای دهد و بتواند با شرایط جوی منطقه ماموریت سازگار باشد که بهترین عوامل برای طراحی یک بدنه پهپاد سرعت مدت پرواز و اطمینان پذیری آن می‌باشد. پهپادها نیاز به نوع خاصی از موتورها دارند.  منظور از محموله‌های پهپاد در واقع قطعه اضافی است که همراه پرنده برای انجام ماموریت خاصی فرستاده می‌شود. که در پهپادهای شناسایی دوربین فیلم برداری و عکس برداری در پهپادهای هدف فلر و رفلکتور و در پهپادهای تهاجمی و انتهاری مهمات می‌باشد.