بالاخره آن روز خواهد آمد که پا بر سطح سیاره سرخ بگذاریم. با وجود ده‌ها سفر بی‌سرنشینی که ربات‌های فضانورد ما به دوردست‌های منظومه شمسی انجام داده‌اند، کف کفش‌های فضایی‌مان فعلا فقط گردی از خاک ماه رویش نشسته است. با امکانات امروزی‌مان که شامل فضاپیماهایی می‌شود که با سرعت سرسام‌آور 30 هزار کیلومتر بر ساعت به پیش می‌روند، باز هم سفر به مریخ دست‌کم قریب به هشت ماه زمان خواهد برد.

اگر قرار باشد به زمین بازگردیم باید حدود دو سال صبر کنیم و باز هم هشت ماه در راه باشیم. طولانی بودن این سفر معضل مهمی است که انجام آن را برای روزگار فعلی ما به مأموریتی غیرممکن بدل کرده است. اما فقط مسائل فنی و تکنیکی و هزینه های هنگفت نیست که تا به حال مانع از دستیابی به سیاره سرخ شده است.

اگر قرار باشد یک فضانورد به این ماموریت برود، این یعنی قرار است غیرمستقیم او را در اتاقکی کوچک به مدت بیش از دو سال حبس کنیم و در این حالت تکلیف ما با شرایط روحی و روانی زندگی انفرادی و هر گونه مشکل احتمالی ناگهانی که از نظر پزشک برایش رخ دهد چیست.

اگر هم قرار باشد چند فضانورد با هم به چنین سفری بروند، باز هم تحمل شرایط دشوار و پراسترس در زندگی با افرادی در محیطی کوچک و محبوس، آن هم به طور 24 ساعته به مدت بیش از دو سال، خود کابوس دهشتناک دیگری است.

در این مسیر تا به حال آزمایش های زیادی انجام شده که مارس 500 از معروف ترین آنهاست البته این روزها طرح های غیرواقعی و خیالپردازانه ای نظیر مارس وان نیز با مطرح کردن ایده سفر یک طرفه و بی بازگشت به مریخ توجه افکار عمومی را به خود جلب کرده اند.

برای بررسی چالش های روحی ـ روانی انسان برای آغاز عملی چنین سفری، ناسا گروه شش نفره ای از پژوهشگران ماجراجو را استخدام کرده تا زندگی در انزوا در اتاقک گنبدی شکل مخصوصی در هاوایی که نزدیک به یک آتشفشان غیرفعال است را تجربه کنند.

دانشمندان می خواهند در طول انجام آزمایش زندگی آنها را از طریق دوربین ها و دیگر سنجش گرها زیر نظر بگیرند تا با پیدا کردن مشکلات احتمالی، راه حل هایی برای آن را ارائه دهند.

اعضای این گروه شش نفره از روز جمعه وارد این مأموریت شدند و قرار است یک سال در شرایطی ایزوله کنار هم زندگی کنند. اگر این مأموریت تا انتها با موفقیت پیش رود در این صورت این طولانی ترین تلاش بشر برای شبیه سازی زندگی در مریخ در نوع خود خواهد بود. ناسا پیش تر شرایط دشوار شبیه سازی برای سفرهای طولانی فضایی را در دو دوره چهار و هشت ماهه آزموده بود.

محققان داوطلب برای حضور در این مأموریت در فضای بسته و محدود گنبدی شکلی که 11 متر قطر و شش متر ارتفاع دارد هیچ گونه دسترسی به هوای بیرون و غذای تازه نخواهند داشت تا شرایط زندگی مشابه سفر به مریخ را در عمل تجربه کنند.

اگر هم بخواهند از کانکس گنبدی شکل خود خارج شوند، باید لباس فضایی مخصوص را به تن کنند که البته شرایط چندان خوشایندی را هم ندارد. بعلاوه هر یک از آنها در این فضای محدود کانکس خود در طول یک سال، یک تخت و میز کوچک به همراه مواد غذایی از نوع پنیر و کنسرو همراه دارند.

در مورد تفاوت شخصیت ها و تجربیات افراد این گروه شش نفره جالب است بدانید که هریک از آنها تخصص های متنوعی دارند که عبارت است از فیزیک، اختر زیست شناسی، معماری، خاک شناسی، خلبانی و خبرنگاری.

کاظم کوکرم/جام جم آنلاین