مهندسان شرکت هایدال (Haydale) با همکاری مشترک مرکز تحقیقات پیشرفته شفیلد، مؤسسه ملی گرافن دانشگاه منچستر و محققان هوافضای دانشگاه مرکز لانکاشیر در بریتانیا اقدام به ساخت هواپیمای بدون‌ سرنشین کردند که در بدنه آن از گرافن استفاده شده‌ است.

به گزارش آنا از ستاد ویژه توسعه نانو، اخیراً در نمایشگاه Farnborough Air Show 2018 مهندسان هوافضای دانشگاه مرکز لانکاشیر در بریتانیا، هواپیمای بدون سرنشینی را به نمایش گذاشتند که به اعتقاد آنها اولین هواپیمای مجهز به روکش گرافنی است. این پرنده 3/5 متری که به جانو شهرت دارد، بدون سرنشین است و در ساخت آن از فناوری‌ نانو استفاده شده‌ است.

جانو با همکاری مشترک مرکز تحقیقات پیشرفته شفیلد، مؤسسه ملی گرافن دانشگاه منچستر و شرکت هایدال ساخته شده‌ است. علاوه بر پوشش گرافنی، در این پرنده از باتری‌های گرافنی و قطعات چاپ ‌شده سه‌بعدی استفاده شده‌ است. اما مهم‌ترین بخش این هواپیما، پوشش روی آن است.

گرافن ماده‌ای لایه نازک از جنس کربن است که ضخامتی در حد اتم دارد. این ماده رسانای الکتریکی و گرمایی است و استحکام بالایی دارد.

از آنجایی که گرافن بسیار مستحکم است، استفاده از آن در پوسته و بدنه هواپیما موجب می‌شود تا استحکام آن افزایش یابد. با این کار به مواد کمتری برای ساخت بدنه هواپیما نیاز است و در نهایت وزن هواپیما کاهش می‌یابد. در نتیجه، هواپیما استحکام بالاتری پیدا می‌کند و با کمک چنین پوسته‌ای می‌تواند بدون مصرف اضافه سوخت، بار بیشتری را حمل کند یا این که مسافت طولانی‌تری را طی کند.

از دیگر مزایای استفاده از گرافن در بدنه این هواپیما، توزیع گرما در آن است؛ به این شکل که هدایت گرمایی گرافن موجب شده است تا گرما به‌راحتی در تمام بدنه پخش شود و در نهایت امکان یخ‌زدگی بدنه به حداقل برسد.

هدایت الکتریکی گرافن نیز از دیگر مزیت‌های این فناوری است، به‌ طوری که انرژی رعد و برق که به بدنه برخورد می‌کند، در تمام سطح بدنه پخش می‌شود، در حالی که در حالت عادی ممکن است وارد شدن رعد و برق به منطقه محدودی از بدنه موجب شود تا گرمای زیادی در آن بخش تولید شده و آسیب ساختاری به بدنه وارد شود.

مهندسان انتظار دارند تا دو ماه آینده اولین پرواز آزمایشی با این هواپیما انجام شود.