جمهوری اسلامی ایران، رتبه 12 تولیدات علمی حوزه مهندسی هوافضای جهان از سال 2014 تا کنون را به خود اختصاص داد.

به گزارش ایسنا بر پایه‌ی داده‌های پایگاه استنادی سایمگو در سال 2014 تا به امروز، تولیدات علمی حوزه مهندسی هوافضا، 21 هزار و 577 مدرک است که چین با 29 درصد، امریکا با 25 درصد، آلمان با 4 درصد، انگلستان و ایتالیا هرکدام با 3 درصد، به ترتیب بیشترین تولیدات علمی را در حوزه مهندسی هوافضا به خود اختصاص داده‌اند و ایران با 360 مدرک ( 1.66 درصد تولیدات) رتبه 12 جهان را در این حوزه داراست.

رشد سالانه 7.24 درصدی تولیدات علمی ایران در هوافضا

بر اساس اعلام مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) مقایسه تولیدات علمی ایران با ترکیه در این حوزه علمی نشان می‌دهد که از سال 2011 ایران همواره تعداد تولیدات علمی بیش‌تری داشته و از سال 2009 تولیدات علمی ایران به صورت نمایی رشد کرده است. از سوی دیگر متوسط رشد سالانه تولیدات علمی ایران 35.34 درصد و رشد ترکیه 25.51 درصد و در همین دوره، متوسط رشد سالانه کل تولیدات علمی ایران 7.24 درصد بوده است.

رتبه هشتم ایران در اخذ استنادات تولیدات علمی هوافضا

شاخصهای کیفیت تولیدات علمی هوا و فضا در گزارش‌های پایگاه سایمگو نشان می‌دهد که مدارک علمی حوزه مهندسی هوا و فضا از 2014 تا کنون، 4072 استناد دریافت کرده‌اند که در این میان چین با 32 درصد، ایالات متحده آمریکا با 19 درصد، ایتالیا، انگلستان و آلمان هرکدام با چهار درصد بیشترین استنادات در حوزه هوا و فضا را به خود اختصاص داده‌اند که در این میان سهم ایران ، 137 استناد (3.11 درصد) بوده که آن را در رتبه 8 دنیا قرار داده است و ترکیه با 46 استناد در رده 16 این رتبه‌بندی قرار دارد .

توزیع جغرافیایی تولیدات علمی مهندسی هوافضا در سال 2014

شاخص هرش تولیدات علمی حوزه هوا وفضا ، یکی دیگر از موارد مورد بررسی در گزارش بخش علم سنجی مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی بوده است .

بر اساس داده‌های پایگاه استنادی سایمگو و بر پایه شاخص هرش تولیدات علمی کشورهای جهان در حوزه هوا و فضا در سال 2014 ، این شاخص تا پایان سال 2014 میلادی ، 35 اعلام شده است که بر این مبنا ایران به همراه ترکیه در رتبه 27 جهان قرار دارد. رتبه های اول تا پنجم این شاخص به کشورهای ایالات متحده آمریکا (394)، آلمان (235)، انگلستان (226)، ژاپن(174) و فرانسه (173) تعلق دارد .

گفتنی است شاخص هرش یکی از شاخصهای مورد استفاده در علم سنجی است که دو بعد کمیت و کیفیت تولیدات علمی را در بر میگیرد و بزرگترین h تعداد مقالات یک واحد تحلیل (شامل مولف، مجله، دانشگاه، کشور و غیره) است که حداقل h تعداد استناد دریافت کرده باشند.