در حاشیه‌ی نشست آب و هوایی پاریس،‌ خبرگزاری یورونیوز با دو نفر از متخصصان این حوزه گفتگویی داشته است که در ادامه ملاحظه می‌کنید.

در اینجا بدنبال پاسخ به یک سوال بسیار مهم می گردیم: آینده سیاره زمین چیست؟ چه چیزی در یکصد سال، پانصد، و یا حتی یک هزار سال آینده رخ می دهد؟

مهمانان متخصص برنامه تلاش می کنند به سوالات ما پاسخ دهند. اما پیش از آن نگاهی می اندازیم به روندی که بشر دانش خود درباره سیاره زمین را گسترش داده است.

زمانی که اولین فضانوردان جرات رفتن به ماه را پیدا کردند از آنجا نگاهی به زمین انداختند و زیبایی این سیاره هستی بخش را دریافتند.

در چند دهه اخیر ماهواره های بسیاری برای مشاهده زمین به فضا فرستاده شده اند. ماهواره ای که می توانند نگاهی نو و دقیق و همراه با مشخصات جدیدی درباره زمین به ما بدهند.

آنچه که این ماهواره ها برداشت می کنند این است، زمین ما چگونه پابرجاست و کار می کند اتمسفر آن چطور؟ جنگل ها دریاها …یخچالهای طبیعی.

امروز محققان از طریق همین ماهواره ها می توانند تغییرات اقلیمی و آب و هوایی را پیش بینی کنند و بدون حضور این فناوری کار دشواری پیش روی بشر وجود داشت.

در اروپا نیز نظارت و مشاهده زمین با کارآیی بالای ماهواره ها صورت گرفت. برای این کار پروژه کوپرنیک کارکرد فوق العاده ای داشته است. ماهواره ها ما را به یک جریان پایدار و قابل اعتماد از اطلاعات زیر چتر برنامه کوپرنیک رسانده اند.

آخرین طرح، سانتینل ۳، در جنوب فرانسه تکمیل شد و ماهواره مدنظر در هفته های آینده به در مدار خود قرار می گیرد. امروز تمام منابع اطلاعاتی برای شناخت زمین و تغییرات اقلیمی و آب و هوایی آنرا در اختیار داریم.

چیزهایی را که با اطمینان درباره آینده زمین می دانیم کدامها هستند؟

جان نوئل تفو: ابتدا با اطمینان حرف زدن در مورد آینده برای یک محقق کار آسانی نیست. آنها بیشتر می گویند احتمال خیلی قوی دارد و یا امکان پذیر است. با اطمینان تنها می توانیم درباره امروز زمین صحبت کنیم. بنابراین میانگین دمای زمین بالا رفته است، سطح دریاها بالا آمده است، یخچالهای قطبی آب می شوند.

آیا در سالهای آینده همچنان می توانیم امیدوار باشیم که قطب شمال همچنان سفید و پربرف باشد؟

اندرو شپرد: براساس آنچه امروز می دانیم شرایط آب و هوایی نیمکره شمالی در سالهای آینده کاملا تغییر خواهد کرد. قطعه های یخ دریایی کاملا ذوب می شوند و این را به یقین امروز هم مشاهده می کنیم. ورقه های یخی قطب شمال، آنتارتیک و گرینلند از فضا شبیه هم هستند، قطعات بزرگ سفید، اما در داخل آنها طرفیت بسیار پایینی از یخ وجود دارد. به همین ترتیب انتظار داریم که بیشتر آنها بزودی کاملا آب شوند، خوب سطح دریاها بالاتر می آید. به همین دلیل ساکنان زمین باید با این تغییرات کنار بیایند.

اما زمانی که درباره کره خاکی صحبت می کنیم آگاه هستیم که تنها ۳۰ سال است که منابع اطلاعاتی دقیق و موثقی به واسطه ماهواره ها داریم، در حالیکه مطالعات اقلیمی زمین رسما از دویست سال قبل آغاز شده اند، از کجا می توان اطمینان داشت که اطلاعات سابق درباره زمین می توانند اطلاعات دقیقی درباره آینده این کره خاکی به ما بدهند و پایه تحقیقات ما قرار بگیرند؟

جان نوئل تفو: امروز البته کمی بیشتر از ۳۰ سال از تغییرات آب و هوایی را در اختیار داریم. ماهواره ها از میانه دهه ۶۰ میلادی آغاز بکار کردند. اگر به عقب بازگردید خوب به طبع با کمبودهایی مواجه ایم. باید این کمبودها را به نوعی امروز جبران کنیم و اطلاعات اقلیمی و هواشناسی مان را دقیق تر کنیم.

اندرو شپرد: در ده سال گذشته اطلاعات خوبی را جمع آوری کرده ایم، ممنون از آژانس فضایی اروپا، که به ما اجازه داده است تمام یخچالهای قطب جنوب و شمال را مورد بررسی قرار دهیم. همیشه فکر می کردیم که ورقه های یخی تغییر چندانی نمی کنند اما تصاویر ماهواره ای واقعیت را جلوی دیدگانمان قرار داد. حالا می بینیم که به سرعت باد آب می شوند. در بخشی از مناطق مانند گرینلند، یخها پنج تا ده بار سریعتر از بیست سال گذشته در حال آب شدن هستند. زمین ما تغییرات بسیاری نسبت به سال ۱۹۹۷ و نشست آب و هوا در کیوتوی ژاپن داشته است.

زمین ما از فضا چه شکلی دارد

فرانک دو وین فضانورد که آخرین بار شش ماه در ایستگاه بین المللی فضایی بوده در این باره می گوید: “زمین آبی است، ابرهای متعددی دور آن می بینید و البته جریان‌های متعدد هوایی و سپس کهکشانی که کاملا سیاه است. زمانی که نگاهتان به زمین از فضا است، گاهی اوقات این جزایر کوچک که توسط این صخره های مرجانی شکل گرفته را می بینید. در این میان تبلور رنگ آبی جلوه ای دیگری دارد. البته سبز جنگلها هم چشم نواز هستند. زمانی که روی دشت و کویرهای خشک پرواز می کنید خوب با تصویرهایی قهوه ای و زرد مواجه می شوید. خط آبی بسیار نازکی را می بینید که این ضخامت جو ما است. این چیزی است که به ما اجازه زندگی می دهد. این چیزی است که باعث می شود که این سیاره در اینجا قابل زندگی باشد.”