بالی که طراحی آن به گونه‌ای بوده تا ابتدا از لبه‌ی فرار دچار واماندگی شود٬ ممکن است این خصوصیت را با پرواز در شرایط یخبندان از دست بدهد. یخ بر روی هواپیماهای که در هوای مرطوب و در یک گستره‌ی دمایی پرواز می‌کنند به وجود می‌آید. ذرات آب فوق سرد با بال برخورد می کنند و شبنم یخ زده ای را تشکیل می دهند که زبر و تیره است. آبی که درجه حرارت بیشتر دارد به بال برخورد می کند و یخ شفافی را به وجود می آورد که صاف و روشن است. یخ حاصل شده ترکیبی از یخ روشن (Glaze) و شبنم یخ زده (Rime) است.

ترکیب یخ به وجود آمده نتایج منفی پرشماری برای بال در پی دارد. نخست اینکه شکل بال و در نتیجه خصوصیات واماندگی آن را تغییر می دهد. به طور کلی بال یخ زده در زاویه حمله منتری نسبت به بالی که دچار یخ زدگی نشده است و به همچنین سریع تر دچار واماندگی می شود. بنابراین برای خنثی کردن اثر آن خلبان باید زاویه حمله را افزایش دهد. درنهایت زاویه حمله مورد نیاز برای حفظ پرواز به زاویه حمله واماندگی جدیدی می رسد و هواپیما دیگر قادر به ادامه پرواز نیست٬ تاثیر دیگر یخ٬ افزایش نیروی پسا٬ هم از نوع القایی و هم از نوع مزاحم است که در ادامه توضیح داده شده است. نتیجه آن است که توان مورد نیاز افزایش می‌یابد. یخ همچنین باعث افزایش وزن و بارگذاری روی بال می شود.

پسای القایی: پسای القایی همیشه مهمترین عنصری است که با نیروی برآ همراه بوده و مقدار آن مستقیما به زاویه حمله بال بستگی دارد. یعنی زاویه حمله بیشتر٬ پسای القایی بیشتر تولید می کند

پسای مزاحم: پسای مزاحم شامل هرگونه پسایی است که هواپیما ایجاد می کند٬ به استثنای نیروی پسایی که مستقیما از نیروی برآ به وجود می آید. این نوع پسا٬ بر اثر گسستگی جریان هوا از اطراف سطوح بوجود می آید.

منبع: Persianaviator.com