به‌تازگی گروهی از دانشجویان "دانشگاه کالیفرنیا، برکلی" (University of California, Berkeley) آمریکا در حال ساخت تاسواره [ماهواره مکعبی] (CubeSat) هستند تا با ارسال آن به فضا برنده چالش ناسا شوند.

به گزارش ایسنا، "پال کوترینگ" (Paul Köttering) دانشجوی دانشگاه برکلی پروژه‌ای را به همراه دیگر دانشجویان این مطالعه آغاز کرده است و امیدوار است بتواند تاسواره‌ای بسازد و آن را تا سال ۲۰۲۱ به فضا پرتاب کند که البته این ایده او برای ناسا جذاب به نظر آمده و ناسا از این پروژه حمایت کرده است و در صورتی که تاسواره مذکور با موفقیت پرتاب شود ناسا مبلغی را به عنوان جایزه به این تیم اهدا خواهد کرد.

تاسواره معادل فارسی "کیوب ست" (CubeSat) [ماهواره مکعبی] است و به نوعی از ماهواره‌های کوچک گفته می‌شود که به‌ صورت ماهواره‌ای متشکل از واحدهای مکعب‌ شکل در ابعاد ۱۰×۱۰×۱۰ سانتی‌متر و وزنی در حدود ۱۳۰۰ گرم تعریف شده‌اند. به بیان دیگر، تاسواره‌ها ماهواره‌هایی متشکل از واحدهای ساختاری مکعبی شکل هستند که بتوان آن‌ها را به راحتی با سامانه پرتابگر پرتاب کرد و به آسانی در مدار قرار داد. تاسواره‌ها معمولاً با ابزاری در ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار قرار داده می‌شوند یا به صورت محموله ثانویه در کنار محموله اصلی در پرتاب ماهواره‌های بزرگ‌تر در مدار قرار می‌گیرند. در دهه اخیر، تاسواره‌ها زمینه‌ساز پیشرفت‌های مهمی در زمینه علوم مختلف مانند فیزیک فضایی و خورشیدی، شاخه‌های زمین‌شناسی و سنجش از دور و زیست‌شناسی بوده‌اند.

از تاسواره‌ها برای آزمایش‌های کوچکی مانند تصویربرداری از زمین، تست رادیوهای آماتور، راه اندازی و آزمایش فناوری‌های کوچک فضایی، طیف سنجی امواج صوتی و… در خارج از جو زمین استفاده می‌شود.

بخوانید: ماهواره‌های مکعبی و فاجعه پسامد فضایی

در حالیکه به دلیل شیوع ویروس کرونا دانشجویان نمی‌توانند به صورت حضوری با یکدیگر صحبت کنند هر کدام از آنها در خانه‌هایشان هستند و هر هفته هر فرد از طریق تماس تصویری از کارهای خود برای ساخت این تاسواره خبر می‌دهد. پال کوترینگ نیز اکنون در خانه والدینش در لندن است و تیم خود را از راه دور رهبری می‌کند. در فوریه سال جاری ناسا اعلام کرد برای پروژه‌هایی که هدف آنها توسعه تاسواره است بودجه‌ای بیش از ۳۰۰ هزار دلار در صورت پرتاب موفقیت آمیز تاسواره در نظر گرفته است.

با این حال این تیم برای ساخت ماهواره خود در حال تلاش است تا ۱۵ هزار دلار نیز از طریق سرمایه‌گذاری جمعی به دست آورد و همچنین کمپین "Big Give" دانشگاه نیز به دنبال جمع آوری کمک‌های مالی است. این تیم قبلاً چهار هزار و ۹۵۰ دلار کمک مالی از صندوق فناوری دانشجویی دانشگاه برکلی دریافت کرده است.

بخوانید: ماهواره‌های مکعبی، آینده اکتشفات فضایی

سرمایه‌گذاری جمعی (Crowdfunding) که برخی اوقات تأمین سرمایه از اجتماع یا تأمین مالی جمعی نیز نامیده می‌شود اغلب از طریق اینترنت انجام می‌شود تا از تلاش‌های یک کارآفرین توسط عموم جامعه یا سازمان‌ها حمایت مالی شود.

کوترینگ گفت: ناسا تنها زمانی که تاسواره با موفقیت پرتاب شود این جایزه را به ما خواهد داد بنابراین در حال حاضر ما خودمان می‌بایست هزینه تهیه و تولید تاسواره را بپردازیم. خوشبختانه، هزینه ساخت تاسواره طی سه تا چهار سال گذشته به طرز چشمگیری کاهش یافته است. سیستم‌های ارتباطی، سیستم‌های قدرت و سیستم‌های کنترل از جمله لوازم جانبی تجاری کم هزینه هستند، بنابراین آنها بسیار ارزان قیمت هستند.

بخوانید: ریزماهواره‌ها

ماهواره تیم برکلی "کیوب ست" (QubeSat) نام دارد که مخفف جمله "تاسواره کوانتومی" (quantum CubeSat) است. این دانشجویان در آینده نوع جدیدی از چرخش‌نما یا ژیروسکوپ بر اساس فعل و انفعالات مکانیکی کوانتومی که در الماس‌های ناقص رخ می‌دهد، آزمایش خواهند کرد. ژیروسکوپ الماس برای اولین بار در آزمایشگاه فیزیک "دیمیتری بودکر" (Dmitry Budker) فیزیکدان و استاد فارغ التحصیل دانشگاه برکلی اختراع شد. این تیم همچنین بخشی از یک گروه به نام "باشگاه هوافضا اس.تی.ای.سی"(aerospace club STAC) هستند. این باشگاه تاکنون آزمایش‌هایی را با کمک بالون‌ها و ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام داده است. برخی از فارغ التحصیلان این دانشگاه اکنون در شرکت‌های فضایی مهم جهان مانند بوئینگ و اسپیس ایکس مشغول به کار هستند.

در ادامه بخوانید:

تحول در ماموریت‌های فضایی با نسل جدید ماهواره‌های کوچک ناسا/ «دلینجر» راه را برای «ماهواره‌های مکعبی» مطمئن‌تر هموار می‌کند